Be With Him

“Can you please stop that?”

Irita kong tinapunan ng tingin si Adam dahil kanina pa siya hindi kumukurap habang naka-tingin sa’kin.

“Hindi ka ba na-aawa kay Soriena?!” I snap ny fingers in front of him but he just sighed deeply before finally avoiding my eyes.

Hindi ko alam kung paano kami naka-dating rito isang lugar na ayaw kong balikan, sa likod ng sementeryo, kung saan niya ako dinala ng unang beses niya ako’ng makitang naiyak.

“Soriena…” mabilis na bumalik ang paningin ko sa kaniya ng magsalita siya “… That girl, I already forgave her”

Mabilis na dumagundong ang aking puso dahil sa sinabi niya, parang isang malaking sampal sa ‘kin.

“Do you know why am I with her kahit na ginanon niya tayo?” his eyes stared at me for a minute before smiling weakly. ” She was once my fling sinabi ko naman sa ‘yo yun hindi ba? After dumping her, she was deprry… malala, Reu, because of me”

Hindi ko alam kung anong masasabi dahil sa biglang pag-kwento niya, basag ang boses at halos mamasa na ang mga mata.

“she’s sick, iniisip niya na aagawin mo ako sa kaniya but in the first place, She doesn’t own me” mariin ang kaniyang pagkakagat sa labi habang malumanay na naka-tingin sa ‘kin “… kase una palang alam ng lahat na iyo ako, pag-aari mo ako”

” Nagsisisi ako sa lahat ng bagay, kung hindi ko sana siya ginago hindi niya tayo gagaguhin, hindi sana tayo gan’to, Reu” mabilis at sunod-sunod na pumatak ang luha sa kaniyang magkabilaang pisngi ” Hawak na kita ‘e, akin ka na e, bakit nawala pa?… dahil sa kagaguhan ko*

Dahan-dahan siyang lumapit sa’kin at naupo sa damunan katabi ko.

“Hinayaan kita.. you don’t deserve me, a-ayaw kitang sundan, ayaw kitang hanapin” mabilis siyang yumakap sa’king bewang habang nakasiksik ang mukha sa’king leeg “pero alam ko’ng niloloko ko lang ang sarili ko… kase hindi ko kayang wala ka, Reu, you were my oxygen… I can’t breath without you”

Kumalas siya mula sa pagkakayakap sa ‘kin ngunit hindi lumayo, hinawakan niya ang magkabilang kamay at dinala ito sa kaniyang labi.

“I promise myself, I’ll do everything para maging deserve mo, you deserve someone who can understand you, who can be with you… pangako, gagawin ko ang lahat, ‘wag lang ulit hiwalay, L-love, ha?”

Mariin ako’ng napa-pikit hudyat ng sunod-sunod a luhang kumawala sa ‘king mata matapos marinig ang pagkadurog ng kaniyang boses , para’ng mabilis na bumalik sa nakaraan kung saan ka-harap ko ang binatang Asunscion na nagpupumilit na huwag siyang hiwalayan.

“I… I don’t know what to say”

Mariin ako’ng napa-kagat sa ‘king labi at hinayaang naka-yuko ang aking ulo, ramdam ko ang marahang pag-haplos ng kaniyang kamay sa aking braso.

Kung titignan ang aming pwesto ngayon ay paniguradong maraming mandidiri dahil naka-yakap sa ‘kin si Adam patagilid, kinukulong ako sa mga braso at mapang-angkin na naka-ikot ang mga hita sa ‘kin, habang ang mukha ay nakasubsob sa aking leeg at panay ang buntong hininga malapit sa aking tenga.

“you don’t have to say anything, Love..” itinagilid niya ang kaniyang mukha at paharap sa’kin at marahang pinadaan ang dalawang daliri sa’king leeg na parang naglalaro doon “… let’s just cherish this moment”

Napa-ngiwi na lamang ako at marahan siyang tinulak, nang lingunin ko siya at kita ko ang pagtataka at gulat sa kaniyang mga mata.

“Can you please s-stop hugging me?!” I gathered all the courage to face him and shouted at him kahit na gustong gusto na lumabas ng aking puso.

If I could only hug him, kiss him, held his hand but no– I’m not that selfish, alam ko kung ga’no ka-sakit ang mararanasan ni Soriena, ni hindi ko nga alam kung magaling na siya.

“W-why?” My heart tightened in his view, rinig ang sakit sa kaniyang boses, halos mag-lawa ang mga mata dahil sa mga luhang pinipigilang umalis “I know what I did is really stupid.. but isn’t my explanation enough?” Nagsusumano ang kaniyang boses kasabay ang sunod sunod na pag-tulo ng kaniyang mga luha

“N-no, ayos na, Adam.. naiintindihan ko naman lahat ng nangyare ‘e” I bit my lower lips and turned my gaze away ” Pero hindi mo na naisip?”

“W-what?”

“Na matagal ng huli ang lahat?” Kitang kita ko ang mabilis na pagdaan ng hinanakit sa kaniyang mga mata habang mariing naka-tingin sa ‘kin “hindi na natin maibabalik, t-tapos na e.. matagal ng tapos.. wala na e”

“Wala ng ano?” His voice slightly raised ” w-ala ka ng nararamdaman?.. Imposible, Imposible”

Pagak siyang tumawa at bahagyang lumayo sa’kin, rinig ko ang kaniyang masasakit na hagulgol, ni-yakap niya ang kaniyang tuhod at inilubog ang mukha doon.

Napapunas na lamang ako sa mga luhang hindi ko man lang namalayang tumulo na pala sa mukha ko.

Dahan-dahan niyang inangat ang kaniyang mukha dahilan kung bakit mas nanikip ang aking dibdib, mula sa kaniyang namumugtong mata, basang mukha ay kitang kita mo kung ga’nong nasasaktan siya ngayon.Content bel0ngs to Nôvel(D)r/a/ma.Org.

“Imposible.. kase ako, ikaw pa rin ‘e” he pointed his chest pertaining to his heart ” ikaw… ikaw pa ‘rin ‘e” he sobbed.

“T-tama na, Adam.. awat na” hindi ko mapigilan ang mapa-hagulgol ng marinig ko ang kaniyang sunod-sunod na hikbi ” A-ayoko na kase…”

Mabilis ako’ng tumayo at mabilis ring nilisan ang lugar na ‘yon, lakad takbo ang aking ginawa hanggang sa tumigil ako sa tapat ng isang ice cream parlor kung saan niya ako ni-libre dati.

Kinginang lugar to, panay siya ang ala-ala ko.

Kinalma ko muna ang sarili ko bago pumasok sa shop, ngunit kataka-taka na parang may party ang lugar, shit wrong timing ata ako. Ngunit mukhang hindi naman dahil may babaeng lumapit sa ‘kin.

“Good afternoon, Ma’am, Welcome to our shop!” She smiled at me.

“M-may party ba? baka bawal um-order” I said shyly even scratching the tip of my nose, ngumisi siya sa’kin at mabilis na umiling.

“Naku, Ma’am! Hindi, actually libre lahat ngayon kase andito boss namin” inalalayan pa ako nitong ma-upo bago kay isang lalaking tinawag at inabutan naman ako nito ng isang ice cream jar na punong-puno, mayroon pang mga stick-o na naka-tusok dito.

“Enjoy, Ma’am! Libre ho ‘yan” sumaludo pa sa’kin ang lalaki bago ako iniwan.

Nilantakan ko naman agad ang ice cream upang mawala sa utak ang mga kaganapan kanina.

Ilang minuto lamang ay paubos na ang ice cream ng lumapit ulit sa ‘kin yung lalaki, takha ko itong tinignan dahil naka-yuko ito at kakamot-kamot pa sa ulo.

“A-ano, Ma’am.. kase sabi ni Boss, s-singilin ka daw ng triple ‘e”

Mabilis na nanlaki ang aking mata at napa-tingin sa kinakain ko, Ang dami nito! Tapos triple pa?!

“Who’s your goddamn boss?! Sabihin mo malugi sana siya!” asik ko bago padabog na kinuha ang purse ko ngunit bago pa ako maka-kuha ay mayroong lalaking tatawa-tawang lumapit sa ‘min lalong nanlaki ang aking mga mata.

“B-boss, nagalit..” ani waiter na lalaki na bahagya nang namumula dahil pinagtitinginan kami.

“Ako maniningil, isang milyon” ngising asik ng boss kuno nila na habang naka-tingin sa ‘kin “Hoy Reu! magbayad ka o sasabihin ko kay Adam na nandito ka?”

Mariin ako’ng napa-pikit at handa ng singhalan ang kanilang boss.

“Hanggang pinas dala mo ka-kuriputab mo, Fortune Jimenez?!” Singhal ko at pagak lamang siyang tumawa

” Tigas ng ulo mo, Reu” he tsked and tapped something on his phone “Andito sa shop ko bebe mo, dalian mo”

Nanlaki ang aking maga at dinampot ang pouch ko walang pasabing binato ito kay Fortune, sapul sa ulo.

“Hoy, idedemanda kita!” dinuro ako nito ngunit naka-ngisi “Parating na abogado ko–Ayan na!”

Wala ako’ng nagawa kundi ang padabog na bumalik sa aking kinauupuan ng marinig ang tunog ng door chimes.

“Bayad mo ‘oy!” Nilapitan ni Fortune ang kararating lang na si Adam na mabilis kinuha ang itim na pitaka sa bulsa ng pants at inabutan ng libuhing papel si Fortune, tang-na talaga.

“Ayun oh! Daming kinain, ang siba!”

Pinanlisikan ko lamang siya ng tingin lalo na ng marinig ko ang halakhakan ng ibang customer na nakiki-usyoso sa amin

“Bye, Canary!” iwinagayway nito ang hawak na pera bago pumasok sa isang pintuan na siguro ay opisina niya.

“Gusto mo pa?” Napa-buntong hininga na lamang ako ng marinig ang boses ni Adam na ngayon ay naka-upo na sa harapan ko “Bakit ka umalis?”

I looked at him trying to figure out his mood, ngunit mukhang maayos naman siya dahil bahagya itong naka-nguso kahit na halata pa ‘rin ang pamumugto ng kaniyang mata.

“Hindi ko pa nga nasasabi gusto ko’ng sabihin ‘e..” he pouted while playing the tips of my finger na naka-patong sa lamesa. “Mananamantala ho sana ako, Ma’am”

My mouth was left hanging, my brows knitted looking at him disbelief.

“A-ano?”

“Mananamantala ho ako..” he caressed the back of my hand using his thumb “Kukunin ko ho tiwala niyo pag-tapos aalis ho ako… tangay-tangay kayo..”

” What are you saying?” I felt my face heated, he smirked.

” Babawiin ko ho kayo.. babawiin kung anong akin”