Respectfully Yours

Chapter 63: Epilogue

Lukas

Bro, ako ang nahihilo, hindi ka mapakali." Sita sa akin ni Ken, sino ba ang hindi mapapakali. Ni hindi

man lang sinasagot ni Anikka ang tawag ko. I know she will be here soon, pero hindi ko maiwasan na

kabahan. Paano kung may mangyari sa kanya o ano?This day must be perfect for us.

"Hindi man lang sinasagot ni Anikka yung tawag ko."

"Relax bro, sisiputin ka niya, di ka niya matatakasan. Halos punuin mo na ng security guards yung

bahay nila."

"Alam ko naman yun, paano kung may dumukot sa kan---"

"Pwede relax, kasal mo ito. Baka mahaggard ka niyan papangit ka. Kailangan pogi ka pa rin sa kasal

mo." Sinamaan ko siya ng tingin.

"Ano ba ang tingin mo sa akin?"

"Mukha kang kabayo." Natatawa pang sabi ni Ken.

"Saka mahal ka ni Anikka. Ito na yung araw niyong dalawa. Wala ng pipigil" Huminga ako ng maluwag,

tama tama. Wala nang sinuman na hahadlang sa amin at dapat panghawakan ko na mahal niya ako.

Matutuloy ito, relax.

Nakahinga ako nang maluwag nang makita kong dumating na ang bridal car ni Anikka. I'm so excited

to see her. HIndi pa kami nagkikita since last night! Sabi kasi bawal kaming magkita sa gabi ng kasal,

baka hindi matuloy. To make sure sinunod ko na rin, since it is a small sacrifice naman. I am going to

be with her to the rest of our lives.

Pumasok kami sa loob ang take our positions to the entourage. I hope I have my parents with me to

witness this special day.

"Lukas I am so proud of you today. Your parents will be proud too. You became a very good man Lukas

and I hope you will be a good husband to Anikka." Napangiti ako sa sinabi ko kay Lolo.

"I will." Lolo tapped my shoulders and he accompany me here. I am glad that he still here with me kahit

na ikakasal na ko.

As I stand here waiting for my girl walking on the aisle. As the door opens, I can finally seee her.

Napakaganda niya, she's the most beautiful girl I've seen, wala ng iba. She's my only one.Masayang

masaya ako, sa wakas ay ikakasal na rin kami, sa kabila ng mga nangyari sa amin. Akala ko tuluyan

siyang mawawala sa akin, pero hindi.

Hinding hindi talaga ako papayag na magkahiwalay kami, dahil akin siya. Akin lang.

I never thought I am going to get married. I thought love isn't for me. I realized love is also for

everyone, with the right person. Anikka is the one for me. She made me realize I can love someone

again. I love her more than enough and finally I am marrying her.

She's here walking----But so slow.

Medyo naiinis ako dahil ang bagal niyang mag-lakad. Pwede ba niyang bilisan? Para naman makasal

na kami agad, baka mamaya may pumigil pa sa amin and I will never agree on that! Papatayin ko ang

sinuman na pipigil sa kasalan namin na ito.

I just can't wait to call her Anikka Celyne Fuentes-Aragon, my wife. The woman I will only love until

forever

Ayokong sabihin na I will love her till my last breath, simply because my love for her is eternal, walang

kamatayan at walang sinuman ang makakasira noon.

Hanggang sa nasa harapan ko na siya, kasama na pati sila tito at tita. Agad naman akong nagmano sa

kanila. Kahit hindi pa nila sabihin na alagaan at mahalin ko ang anak nila, handa na akong gawin iyon,

higit pa sa aakalain nila. Gusto kong ipakita na I really deserve their daughter. Na hindi ko siya

sasaktan at habangbuhay na mamahalin

Habang nakikinig sa sermon ng pari,nakatingin lamang ako sa mga tao, To her parents and to her na

matamis na nakangiti sa akin. I wish that my parents are still alive para masamahan nila ako sa araw

na ito.

Pero kahit wala sila physically, alam kong nandito lang sila at masaya para sa akin.

"Kung sinoman ang tumututol sa kasalan na ito,ay maari ng magsalita." Panimula ni Father. Don't they

dare na tumutol, dahil kahit nasa simbahan ako ay makakapatay talaga ako.

I'm here with my happiness, wala sinuman ang may karapatan na tumutol, kundi mawawalan siya ng

saya sa buhay.

Nakahinga ako ng maluwag nang wala na tumutol. Mabuti naman.

"Lukas, do you take Anikka Celyne Fuentes to be your lawful wedded wife, to live in holy state of

matrimony. Will you love, honor, comfort, and cherish her from this day foreward, forsaking all others,

keeping only into her for as long as you both shall live."

"I do." Agad kong sabi. Hindi ko na kailangan na pag-isapan na. Walang duda na mahal na mahal ko si

Anikka at siya lang ang babaeng itinitibok ng puso ko, kahit ano pa man ang mangyari.

I love her, kahit na magsuot pa siya ng makakapal na salamin, mahahabang palda na halos sumayad

sa lupa, mga long sleeve na blouse. Siya pa rin ang pinakamagandang babae na nakita ko at tanging

mamahalin ko.

Anikka

Hindi ko mapigilan ang aking mga luha sa pagtulo. Hindi dahil sa malungkot ako o nasasaktan, kundi

ang saya saya ko. I am finally getting married. Ni minsan hindi ko akalain na aabot ako dito. Tingin ko

tatanda lang ako ng dalaga. Who would have thought that I am getting to get married with this man,

who is a playboy, asshole and pathetic. HIndi na siya playboy because he is now faithful to me,

subukan niya lang! I know I am his only one and he is my only one.

Sabi ko hindi ako iiyak sa araw na ito, masaya dapat ako. Pero pagpasok ko pa lang sa simbahan ay

hindi ko na mapigilan na maluha.

"Anikka, do you take Lukas Angelo Aragon to be your lawful wedded husband, to live in holy state of

matrimony. Will you love, honor, comfort, and cherish her from this day foreward, forsaking all others,

keeping only into her for as long as you both shall live."

Isa isang bumalik sa isipan ko ang mga nangyari noon. Simula sa pagkakakilala namin na dati ay ayaw

na ayaw ko sa kanya. Sobra akong naiirita sa presensya niya. Hanggang sa matutunan ko siyang

mahalin at ewan ko kung ano ba talaga ang nagustuhan ko sa kanya.

"I do." Sabi ko.

I realized that hindi kailangan ng dahilan kung bakit mo magugustuhan yung isang tao. You should love

whoever he is. His impefection and everything he is. Kahit isa pa siya sa kampon ng kadiliman.

Iyon ang pagmamahal ko sa kanya, mahal ko siya ng walang duda. Mahal ko siya bilang siya at

maging sino pa siya. Kahit maging alien pa siya or monster. It doesn't matter... Love is.

"I take you Anikka to be my wife."

Kainis naman tumutulo na naman yung luha ko. Ang sarap kasi pakinggan na magiging kanya na ako

officially. Agad pinunasan ni Lukas ang mga luha ko at binulong niya ang three magic words.

"I love you."

" I promise to be true to you in good times and in bad, in sickness and in health. I will love you to the all

days of my life." Pagpatuloy niya. Nagpunas na naman ako ng tissue sa pisngi. Siguro burado na ang

make-up ko sa kakapunas ng luha. Bakit kasi tulo ng tulo.

Huminga muna ako ng malalim bago magsalita ayoko naman na umiiyak ako habang sinasabi ko ang

vow ko kay Lukas. Dito ko pa naman ako mangangako na mamahalin ko siya habang buhay

"I take you Lukas to be my husband. I promise to be true to you in good times and in bad, in sickness

and in health. I will love you to the all days of my life.

Dahan dahan kong inabot ang kamay ni Lukas. Medyo kinakabahan ako, baka magkamali ako.

Ngayon naman ay siya na ang magkakabit ng singsing sa akin.

"Lukas wear this ring as a symbol of our love and commitment." Sabi ko habang dahan-dahan kong

isinusuot yung singsing sa kamay niya.

"Anikka wear this ring as a symbol of our love and commitment." May boltha-boltaheng kuryente ang

dumaloy sa akin habang isinusuot niya ang sing sing sa akin.

Pagkatapos ay tumingin ako doon sa may singsing. Hindi ako makapaniwala na suot ko na ang

singsing na magtatali sa amin. Sana joy na lang walang tears. Ayokong maging pangit sa picture!

"I declare you as husband and wife, you may----"

Sa isang iglap ay nakataas na ang belo ko at nakalapat na ang labi niya sa akin. Hay nako exited much

talaga itong asawa ko, at napakabilis!

"Ang Lakas mo talaga Lukas!" Sigaw pa ni Ken at pumito pa.

"Mabuhay ang bagong kasal!" Lolo Hernan shouted at naghagis na nang bigas.

"Mamaya pa yan pagkalabas nila Hernan, naguulyanin ka na yata." Pagbawal ni Lolo Juan at agad

siyang siniko ni Lolo Hernan.

"Sinong nag-uulyanin ha."

"Pa, kasal ng mga apo niyo. Huwag dito?" Pagbawal sa kanila ni Papa. Mabuti naman at akala ko dito

pa sila mag-aawa.

"Hay nako anak, hindi ka pa nasanay sa amin ni Tito Hernan mo, di kami mag-aaway niyan!"

We all gathered in a photoshoot, yung solong picture namin ni Lukas.

Aba! Ninakawan pa ako ng halik. Nakangisi pa ang photographer na malamang nakuhanan sa akto ng

hinayupak.

Everyone line up in the churched at naghagis ng mga petals sa amin. Everyone congratulated us.

Lahat sila nandito, kaya sobrang saya ko din. I feel like I am still dreaming and waking up as same old

Anikka again.

Pero ito na talaga. This is our eternity... And I am forever his, to Lukas Angelo Aragon, the man that I

will love forever. We waved our goodbyes, hay magkikita rin naman kami sa reception. Property of Nô)(velDr(a)ma.Org.

"Lukas saan tayo pupunta? Sa reception tayo diba?"

"We're not going there honey..." Sabi niya at agad na siyang nakahawak sa aking hita.

"Lukas!"

.............